Poławiacze Pereł – moja nowa gra szkoleniowa

Właśnie ukazała się nowa gra szkoleniowa, autorstwa mojego i Marcina Łączyńskiego. Atorami grafik jest Gosia Malus i Marcin Łączyński. Gra powstała w dwóch wersjach językowych; polskiej i angielskiej. Została również przetłumaczona na język holenderski.

Gra powstała w Pracowni Nauki i Przygody na potrzeby warsztatów, szkoleń spotkań i programów rozwojowych dla osób wolontariackich, członkowskich i pracujących w organizacjach pozarządowych. Podstawę teoretyczną gry stanowi model noblistki Elinor Ostrom (ang. common-property resources) nawiązującego do pojęcia „tragedii wspólnego pastwiska” (ang. The Tragedy of the Commons) autorstwa ekologa Garretta Hardina oraz model „Skala Współpracy”.

“Poławiacze Pereł” są pierwszą grą na świecie nawiązującą do Skali Współpracy i powstała w ramach projektu „Skala Współpracy dla ngo„.

Gracze wcielają się w role poławiaczy pereł i wodorostów w tropikalnej lagunie. Z wyłowionych przez siebie zasobów, tworzą biżuterię, którą próbują sprzedać na lokalnym, bardzo konkurencyjnym rynku. Zasoby laguny są dosyć ograniczone. Niewłaściwa strategia może prowadzić do przetrzebienia morskiego życia.

Poławiacze pereł w lagunie to metafora organizacji działającej w zmiennych warunkach, którą tworzą zróżnicowane osoby, działające czasem indywidualnie a niekiedy zespołowo. Czasami potrzebują określenia wspólnego celu, innym razem wolą testować konkurowanie ze sobą w celu osiągnięcia jak największych korzyści.

Wspólne “łowienie” i zarządzanie procesami w lagunie, przy wielości interakcji pomiędzy graczami stanowi dla grupy doskonały trening wyzwań związanych ze współpracą i komunikacją w organizacji.

Dla kogo?

• Gra została zaprojektowana z myślą o osobach grających w wieku 13+.
• Liczba graczy: min. 6 max. 24.
• Gra jest możliwa do zastosowania zarówno w grupach które świetnie się znają, jak i dla nieznajomych.
• Rozgrywka trwa 1,5h-2h + omówienie.    

Zastosowanie

Grę polecamy do rozgrywania z zespołami osób działających w organizacjach pozarządowych, w kontekście refleksji i treningu różnych typów współpracy, szczególnie z zastosowaniem modelu “Skala Współpracy”. Gra została zaprojektowana jako część warsztatów dotyczących pracy z tym właśnie modelem, jednak może być rozgrywana w różnych kontekstach np. w ramach pierwszych warsztatów dla nowych wolontariuszy gdzie chcemy zapoznać ich z wartościami i normami w naszej organizacji.

W grze pozornie chodzi o połowy, tworzenie bransoletek i handlowanie nimi –  jednak jest to tylko metafora. W rzeczywistości gra dotyczy radzenia sobie z dylematami działania przy ograniczonych zasobach (czas, wiedza, zasoby naturalne, waluta), roli każdego uczestnika/członka/członkini w realizacji strategii i misji organizacji, ​konsekwencji przyjmowania różnych strategii współdziałania od konkurencyjnej – poprzez wycofaną – aż do próby synergicznego działania.

Cel gry jest sformułowany w sposób, który umożliwia jego różną interpretację. Czym innym może być cel dla każdego gracza, a innym cel dla całej organizacji. Zaplanowanie i realizacja możliwie jak najlepszej strategii w kontekście wyników wymaga współpracy i zaufania.  ​

Część decyzji podejmowanych w grze jest poufna. To sprawia, że zbudowanie zaufania staje się wyzwaniem. Brak zaufania ma znaczący wpływ na wynik końcowy gry. Możliwe są blefy, zwroty akcji i łamanie zasad. Uczestnicy indywidualnie oraz kolektywnie stają przed decyzją: ile okazujemy zaufania, a ile wprowadzamy kontroli?

Dzięki refleksji po doświadczeniach z gry, pośród członków/członkiń organizacji możliwe jest podniesienie świadomości czynników wpływających na sukces lub porażkę w realizacji wspólnego celu, refleksja nad motywacją​ oraz przyjrzenie się jakie są konsekwencje podejmowanych jednostkowo decyzji na atmosferę i sposób działania innych.

Refleksja po grze może przynieść odpowiedzi na pytania:

• Jakie zachowania i decyzje wpływają na budowanie relacji w atmosferze współpracy, stagnacji lub konfliktu?
• Jak planować działania w oparciu o  świadomość wspólnych celów?  ​
• Jak pogodzić indywidualne cele każdego z nas z celem organizacji? Jak sprawić by nie były sprzeczne?
• ​Jakie są konsekwencje wyboru krótko – i długofalowej perspektywy myślenia i działania?
• Jakie są potencjalne zagrożenia, które mogą stanąć na drodze zespołowej efektywności?
• Jakie są nasze nawykowe sposoby działania w sytuacji pod presją i ograniczonych zasobach?

Co możemy zaobserwować w grze?

Pretekstem do rozgrywki jest wcielenie się w role poławiaczy pereł. Początkowym wyzwaniem jest zrozumienie zasad i prawidłowości rządzących laguną.

Gra została celowo zaprojektowana tak, aby miała w sobie wyzwania analityczne; wymagające strategicznego myślenia, analizy, kalkulacji oraz zadania związane bardziej z działaniami z innymi ludźmi; wymagające wywierania wpływu np. negocjacje, przekonywanie, dyskusja, podsumowanie ustaleń.  Gracze naturalnie wybierają ten obszar, który jest bliższych ich preferencjom i nawykowym sposobom działania.

Mechanika i fabuła gry odnosi się wprost do Skali Współpracy. W toku przebiegu rozgrywki powinne być możliwe do zaobserwowania zachowania charakterystyczne dla pozostawania w trzech zdefiniowanych przez model “światach” współdziałania oraz zachowania i decyzje, które umożliwiają poruszanie się po skali.

Dla lepszego zrozumienia tych mechanizmów, zachęcamy do zapoznania się z podstawą modelu Skali Współpracy. Wiele informacji na ten temat można znaleźć na stronie internetowej projektu “Skala Współpracy” dla ngo, w serwisie edukacji dorosłych EPALE, książkach i innych źródłach rozwojowych. Zachęcamy do obejrzenia webinarów, filmów na YouTube lub wybranie innego, preferowanego sposobu zrozumienia koncepcji teoretycznej Skali Współpracy.